Lachen!

De TV Draait Door is een vast onderdeel van Matthijs van Nieuwkerks succesprogramma. Het dankt zijn populariteit aan een van de meest onuitroeibare menselijke geneugten: leedvermaak (Schadenfreude, gloating). Daar is niks mis mee. Integendeel! En het zou me ook verbaasd hebben als dit minder sympathieke trekje van ons geen vaste plaats had gekregen rond de nationale dorpspomp. Maar nog bevredigender dan leedvermaak vind ik het genot dat misplaatst leedvermaak kan oproepen.

Taco Dibbets van het heropende Rijksmuseum staat de BBC te woord. Geestdriftig spreekt hij over De Nachtwacht, het wereldberoemde doek waarop - bijzonder in de zeventiende eeuw - nu eens geen aristocraten, heiligen of Griekse goden stonden afgebeeld maar een groep welgestelde maar verder toch tamelijk gewone ‘Amsterdam burghers’.   

Commentaar van De Wereld Draaft Door: ‘Amsterdam burgers’? Ha, ha, ha, dat zijn … hamburgers! Kostelijk!! “De medewerker van het museum kon even niet op het Engelse woord voor burger komen”, wrijft Matthijs de ketchup nog eens gniffelend in, zonder aan die sneer toe te voegen welk woord het volgens hem had moeten zijn … Citizens wellicht? Civilians? Inhabitants?

Maar laat burgher nu een volkomen geaccepteerde sociologische en historische term zijn …  Inhabitant of a borough or a town; member of the middle class, a prosperous, solid citizen (Merriam-Webster Dictionary).

  

Tja, als je belezenheid niet verder reikt dan de menukaart van McDonald’s, moet je na je pathetische particuliere Pavlov-reflexje misschien even tot tien tellen voor je je lamlendige lachstuip de vrije loop laat.