GRIJNS

Els Borst morsdood naast haar auto, Shirley Temple definitief aangemonsterd op the Good Ship Lollipop … maar evengoed liep iedereen dagenlang met een brede grijns op het gelaat. Waarom bracht de recente deconfiture van onze minister van BZK zo’n breed gevierd leedvermaak teweeg? Plasterk is toch niet de enige patser onder onze politici? Vanwaar dan die nauwelijks verhulde volksvreugde?

Tja, wie kent het verschijnsel niet? Je hebt weer eens royaal uit je nek geluld en dan gebeurt er plotseling wat je doorgaans zo behendig weet te vermijden: iemand houdt je verbale fluim tegen het licht en benoemt hem voor één keer loepzuiver: flauwekul! Geef toe, het is dan niet makkelijk om te zeggen: “oké, ik had het bij het verkeerde eind, ik zei maar wat, ik wist niet waar ik het over had”.

Toch is dat raar. Prof. Dr. Plasterk was immers jarenlang actief in de wetenschap. En laat mij nou altijd zijn wijsgemaakt dat je in die wereld voortdurend geacht wordt te trachten ideeën, opvattingen, vermoedens, theorieën en vermeende inzichten te ‘falsificeren’, zowel die van collega-wetenschappers als die van jezelf.  

Maar wat willen we eigenlijk? Zo’n Mister Tambourine Man die wel eens kort door de bocht gaat (“de Amerikanen hebben het gedaan”), of … alleen politici à la Henk Kamp, die alle informatie op zes decimalen nauwkeurig kunnen opzeggen, en anders hun kaken stijf op elkaar houden? Integer, degelijk, deugdelijk en altijd ‘in control’. Betrouwbaar, zeker, maar ook blaartrekkend berekenbaar en dus tot vervellens toe vervelend.