UITBRAAK? OUTBREAK!!
Ik sta al
een leven lang bekend als beroepsquerulant, maar dat klopt natuurlijk niet. Ik
verdien er namelijk geen stuiver mee. Nee, ik ben veeleer een tamelijk
getalenteerde amateur-mopperkont. En juist in deze onzekere tijden moet men tradities
scrupuleus in ere houden - zeker dit soort particuliere tradities.
Ik weet heus
wel dat er belangrijkere zaken spelen op dit moment. Maar toch wil ik het met u
hebben over … het Outbreak Management
Team. Of eigenlijk over geestelijke armoede. De plaatsvervangende-gêne-genererende
(aanstekelijke-schaamte-aanwakkerende, zo u wilt), tenenkrommende, diep droevig
stemmende geestelijke armoede die ten grondslag ligt aan de naam van het gewichtige gezelschap in kwestie, dat nochtans moet
bestaan uit verstandige mannen en, naar ik verheugd mocht vaststellen, ook vrouwen.
Ik laat het
team een paar keer over de tong rollen: Outbreak Management Team, Outbreak
Management Team, Outbreak Management Team … Als je het vaak genoeg zegt,
valt het misschien mee. De mens kan veel aan; dat blijkt dezer dagen wel weer.
Maar nee,
het wil maar niet wennen. Hoe vaak ik het mezelf ook hoor zeggen, telkens grijpt
mij één prangende vraag naar de spreekwoordelijke strot: WAAROM?
(O, pardon: ik zal het even in een échte taal vragen: “WHY? For fuck’s sake, WHY?”)
(O, pardon: ik zal het even in een échte taal vragen: “WHY? For fuck’s sake, WHY?”)
Hoe zouden
we zo’n crisiscongregatie vroeger dan genoemd hebben? Ja vroeger, toen nog niet
alles wat Engels was of klonk of voor Engels moest doorgaan, geacht werd
stoerder (oeps: cooler),
verstandiger, hipper, vlotter, moderner en professioneler te zijn?
Wanneer was dat ook al weer, Opa
Aniba?
Tja kinderen,
het moet ergens tussen 1970 en 2000 zijn geweest dat we collectief die fuik
inzwommen. Met wijd open ogen. Ik heb er zelf volop aan meegedaan – ik kan het
niet ontkennen. (Nou ja, ik zou het natuurlijk best kunnen ontkennen, maar dat
zou toch maar uitlopen op een Clintoneske deconfiture, een onafwendbaar
Lewinskytje, zeg maar.) Ik herhaal de vraag: hoe zouden we zo’n nationale noodclub vroeger genoemd hebben?
Centraal Crisisberaad?
Het Covidbureau? Anticorona-advieslichaam? Covid-beheersingscomité? Pandemie-planningsploeg?
Stuurgroep Noodtoestand? Uitbraakbestrijdingsorgaan? Virusbezweringscommissie? VWNV?
(Voorwaarts en niet versagen) Jaap &
de Bacillenclub? MMMM? (Met Mark Meer
Mans)
Wie zal het
zeggen?
Allemaal
niet mooier dan O.M.T. hoor, maar daar gaat het mij ook niet om.
Waarom gaat het u dan wél, Opa A.?
Ach,
misschien is het precies andersom dan u denkt, en ook ik aanvankelijk dacht.
Misschien maak ik me helemaal niet boos over zoiets onbelangrijks als de anno
2020 vigerende bureaucratische nonsensicale auto-nomenclatuur ondanks de afschuwelijke toestand waarin
ons volk, ons werelddeel, ja onze planeet plotseling verzeild is geraakt; misschien komt het juist daardoor! Ik
heb van huid uit (sic!) een schier
obsessieve behoefte aan mopperen en fulmineren, om niet te zeggen kankeren. En
omdat ik heel goed weet dat zulk gemopper, gekanker en gefulmineer vis-à-vis
‘Het Virus’ zo mogelijk nog minder zin heeft dan doorgaans reeds het geval is, raak
ik van de leg. En van de weeromstuit ga ik dan nog heviger tekeer. U moet het
mij maar vergeven, lieve (en geluk-bij -een-ongeluk) schaarse lezer.
Hoe plezant
ik schuimbekken richting de ‘boven ons gestelden’ ook vind, in tijden van
corona is de lol er snel af. Want, zeg nou eens eerlijk, zou u het beter
doen dan Mark en Hugo, Martin, Jaap, Diederik en Ernst? (Mannetjes, mannetjes,
mannetjes, maar gelukkig maakt doventolk Irma Sluis meestal deel uit van het
decor van Circus Corona.) “Met 50% van de
kennis 100% van de beslissingen nemen.” Ga er maar aan staan!
Maar iets is
beter dan niets. Dus dan de toorn maar gericht op die naam: het Outbreak Management Team. Want
belachelijk blijft het! Als ik het nog een paar weken iedere dag hoor, kan ik
ook zonder corona aan de beademing.
Of nee, nee,
nee, laat ik nu positief eindigen: wij hebben met z’n allen iets geleerd wat
die hele pestpokkenpleurispandemie (bijna) de moeite waard maakt. Namelijk hoe je in gebarentaal zegt "hamsteren is echt niet nodig" :
Bedankt Irma!
H.A.,
24/4/2020 (43e lockdowndag)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten