BRUG

Net als iedereen weet ik veel niet zeker. Maar soms, heel soms, wordt als bij toverslag een kristalhelder inzicht vaardig over de aarzelende twijfelaar die ik ben ...

Ik was er al een paar keer onderdoor gereden en had me telkens afgevraagd wat het was. ‘Kunst’ dacht ik eerst. Het zag er immers duur en tamelijk designerig uit, en ook te steil, smal en onpraktisch voor menselijk gebruik. Kortom: Kunst dus!  Maar dat bleek bij nader onderzoek niet de primaire functie van de o zo eenentwintigste-eeuwse  metalen constructie die sinds kort de weg overspande. Op een bord stond, in piepkleine lettertjes (alsof men zich er toch een beetje voor schaamde), dat het hier een zogenaamde faunabrug betrof, die - zo leerde ik later - met name eekhoorns en boommarters in staat moet stellen tussen het Haagse Bos, Clingendael en Meijendel  heen en weer te trekken. Begrijp me goed: ik misgun die diertjes hun Lebensraum in genen dele!  En het is vast ook allemaal reuze bevorderlijk voor de biodiversiteit in het algemeen en ’s lands  ‘Ecologische Hoofdstructuur’ in het bijzonder, maar zeg eens eerlijk: bent u ook zo benieuwd naar wat dat grapje gekost heeft?

Best mogelijk hoor dat de financiële situatie van de Gemeente ’s-Gravenhage niet meer zo precair is als een paar jaar geleden, maar ook in de Residentie is het 2012 en volgens mij maakt de stad nog altijd deel uit van het Koninkrijk der Nederlanden. Een land en een tijd dus waarin we hoognodig allemaal langer moeten doorwerken, en hetzij te weinig geld, hetzij te veel bejaarden hebben om een goede ouderenzorg te garanderen. Een land en een tijd ook waarin ons sowieso allerwegen op het hart wordt gedrukt toch vooral op de kleintjes te letten - en daarmee bedoelt men doorgaans geen eekhoorns en boommarters!   

Zelden was me zo duidelijk in welke mate de Groene Gekte in ons land heeft toegeslagen. Maar ik had het kunnen zien aankomen toen menig wijds landschap in minder dan vijftien jaar vergeven raakte van monstrueuze metalen windmolens!  En dan maar hopen dat die krengen inderdaad zoden aan de dijk zetten (om qua woordkeus een beetje binnen de vaderlandse traditie te blijven), want daar denken niet alle deskundigen hetzelfde over. Volgens mij probeert men de ene milieuramp te bestrijden met een andere - of zijn horizonbezoedeling, geluidsoverlast en vervreemding minder erg dan een jaarlijks drie millimeter stijgende zeespiegel?  (Sowieso een vergeefse strijd, want klimaatzeloten en -sceptici zijn het er broederlijk over eens dat die spiegelstijging niet of nauwelijks in Nederland wordt veroorzaakt.)

Maar goed, er was dus eens een sprookjesland dat zich faunabruggen kon veroorloven, die - en dat zegt ook iets over dat land - tevens natuurbruggen, ecoducten, ecopassages, wildwissels, dieren- dan wel wildviaducten konden heten …  Maar over de politiek correcte nomenclatuur kon de fauna in kwestie niet wakker liggen. Aan beide zijden van de N44 was er aanvankelijk vooral terughoudendheid. Tja, als je als boommarter je hele leven op het landgoed Clingendael hebt doorgebracht, wat moet je dan eigenlijk helemaal in dat Haagse Bos? En een volstrekt gelukkige eekhoorn uit Harer Majesteits achtertuin stond ook niet te trappelen om de familie een dagje mee uit te nemen naar Meijendel (veel te ordinair!) De eerste dagen en nachten na de feestelijke opening gebeurde er dan ook helemaal niets ...

Maar ook onder eekhoorns en boommarters is er uiteindelijk altijd één - jong, onbezonnen, uit op avontuur - die de grote stap waagt. Zo zijn continenten ontdekt en worden hemellichamen betreden. De grote vraag is dan altijd: keert hij (in het geval van de boommarter) of hij/zij (eekhoorns zijn het tegenovergestelde van seksistisch) ooit terug? En, zo ja, zou het dan allemaal de moeite waard zijn gebleken? Of was het gras aan gene zijde van de faunabrug, dat wellicht even veel groener had geleken, van dezelfde, of zelfs mindere kwaliteit als/dan hier? En was er daar leven zoals wij dat kennen, of …?

Die eerste oversteek was een hachelijk avontuur. Niemand kon van tevoren de lengte van de brug zelfs maar bij benadering inschatten, maar zeker was dat hij nog geen twee eekhoorns breed was. En ook al was het midden in de nacht, er raasde nog steeds tamelijk veel verkeer onderdoor: een helse ervaring voor de koene pionier!  Zelfs voor latere lichtingen landverhuizers (tja, als er één knaagdier over de dam is …) was het een gruwelijke tocht vol gevaren en ontberingen - vooral als een groepje eekhoorns halverwege de brug plotseling oog in oog stond met één of meer boommarters!! Dan vloeide er onvermijdelijk bloed, dat de ruitenwissers van nachtelijke automobilisten urenlang akelig deed piepen.

Maar dat is allemaal al weer verleden tijd. De nieuwigheid is eraf. Het leven blijkt aan beide zijden van de weg even hard, maar ja, een dier wil wel eens wat anders ...  Ook het ergste bloedvergieten lijkt voorbij: de faunabrug is nu een gedemilitariseerde zone, bewaakt door neutrale konijnen. En ondernemende eekhoorns organiseren voordelige dagtrips naar Meijendel (inclusief een lichte lunch bij de containers van de pannenkoekenboerderij).

Onze Koningin heeft van dit alles niets gemerkt; die heeft wel wat anders aan haar gekroonde hoofd …