C O G I T O

In je eentje buiten de deur eten mag in de perceptie van de alomtegenwoordige roedels blije, gezonde jongelieden en happy loving couples het dieptepunt van droevig loserschap zijn … er zijn ook voordelen aan verbonden. Eén daarvan is dat het de aandachtige luistervink in de gelegenheid stelt het nodige te leren over zijn medemens en diens hebbelijkheden en onhebbelijkheden. (Dat die twee woorden volgens Van Dale precies hetzelfde betekenen, laten we hier gemakshalve even buiten beschouwing.) Als gediplomeerd eavesdropper vang je al solitair etend veel op wat anders licht aan je aandacht zou ontsnappen. Vooral met de oordoppen van je Pod of Pad in (maar met het volume op nul) valt er veel boeiends te horen, aangezien men zich dan aan de belendende tafels nauwelijks inhoudt (hoewel ik vrees dat zulks anders ook niet het geval zou zijn; men houdt zich niet meer zo in vandaag de dag).

Zo genoot ik laatst van een satérijke minirijsttafel terwijl op drie uur twee dames van in de veertig al een minuut of vijf druk in gesprek waren. Nou ja, één van beiden was druk met praten, de ander moest vooral veel luisteren en begrijpend en ostentatief belangstellend knikken. Spreekster had de evangeliserende toon van de kersverse bekeerling. “Bekeerd waartoe?”, hoor ik u vragen. Welnu, tot de Ayurvedische Yoga, zo begreep ik al snel. Etherische vaktermen en oosterse wijsheden vlogen me om de oordoppen, ja belandden zowat in mijn satésaus: Vata, Pitta, Kapha, het ‘ayurvedisch perspectief op fertiliteit’, de cursus 'carefree woman' (wie kent ‘m niet?) … Zowel de Charaka Samhita als de Susruta Samhita kwam langs. De traditionele westerse geneeskunde was namelijk enkel en alleen symptoombestrijding, dat moest de toehorende disgenoot zich wel héél goed realiseren. (Ja, nee, eerlijk is eerlijk: ze zei 'moet je je realiseren', niet ‘moet je je beseffen’ - een meevallertje anno 2013.) “In die zin ziet eigenlijk alleen de Ayurveda de Hele Mens, of eigenlijk … de Hele Kosmos!”, bevloog ze voort. En in die zin was een studie medicijnen domweg zonde van je tijd en je geld. En in die zin zus en zo, en in die zin dit en dat, enzovoort …  (‘In die zin’ is het ‘weet je wel?’ van de 21^e eeuw!) Opgewonden vervolgde ze: "Ja, want dat zei zelfs Des Kart al, vierhonderd jaar geleden!” Pardon? Des Wie? De naam werd uitgesproken op de maat van lastpak, restzak, kersttak, pestvak: Dès Kart …  Mijn saté was op en mijn rijst zo goed als, dus ik concentreerde me zogenaamd op bier en muziek, maar in werkelijkheid hing ik aan de lippen van de razende predikante. “Voorloper van de Verlichting”, “grote Franse denker” … Maar pas toen zij hem van nóg een naam voorzag, viel bij mij het metaforisch muntje. “René Des Kart” Aha! Descartes - bijna had ik het hardop gezegd. Cartesius (1596-1650), de man van ‘Cogito ergo sum’. Nou, dat had die Kart dus mooi helemaal verkeerd hoor! Want bij dat esse kwam volgens de Ayurveda nog héél wat meer kijken dan een beetje cogitare … Vervolgens kreeg de westerse geneeskunde nog een paar fikse vegen uit de pan, waarbij spreekster niet schroomde een aantal schrijnende casussen in detail en buitengewoon beeldend uit te werken - mij eerlijk gezegd net een slag té aanschouwelijk, maar ik had dan ook al een hele stuit saté op en zij waren nog bezig met hun voorgerecht. Pas toen de hoofdschotel arriveerde, gunde de praatgrage priesteres zichzelf en haar publiek even rust en sloot zij af met de ongeveinsde verzuchting “nee, dat was mensontberend, écht mensontberend …”