66

Op school en via de media leren wij dat de democratie kan worden bedreigd door uiterst rechts en, vooruit, ook door uiterst links. Met de bloedige nasmaak van de twintigste eeuw nog vers in de mond is dat een constatering van de koude grond, waarin miljoenen onschuldige slachtoffers rusten. Geen speld tussen te krijgen: Hitler en Stalin lieten zich weinig gelegen liggen aan wat de meerderheid van hun burgers wilde, in weerwil van propagandaleuzen waarin ‘Het Duitse Volk’ en ‘Het Proletariaat’ prominent figureerden. Maar ik raad u toch met klem aan ook het politieke midden scherp in de gaten te houden!

Ach, als het wankele boegbeeld der eurofielen, drinkebroer J.-C. Juncker, plotseling wordt bevangen door een pseudo-democratisch delirium, dan is dat vooral amusant: “Ja, nee, we hebben het onderzocht en de meeste euroburgers willen af van - wait for it - het verschil tussen zomer- en wintertijd.” Aha, dat al jaren in stad en land besproken hangijzer vonden jullie in Brussel heet genoeg om er een heuse enquête over te organiseren? Nou, dan weet ik er nóg wel een paar …

Nee, zo’n weinig integere ‘democratische wedergeboorte’ is niets om je ongerust over te maken. Een doorzichtige afleidingsmanoeuvre. Jean-Claude’s stuipjes werken wel vaker op de lachspieren. Euro-slapstick …

Maar als de kersverse leider van het pluche-geworden midden in ons land er kort daarop voor pleit het lidmaatschap van de Europese Unie in de grondwet op te nemen, dán stokt mij het puberaal-seniele gehinnik subiet in de keel! Wat is hier aan de hand? Eén ding is zeker, met wat de meerderheid der burgers eventueel zou willen, kan dit streven niets te maken hebben. Integendeel, zou ik zeggen: de club van Rob Jetten heeft al lang geen last meer van zulke Junckeresque oprispingen. Ooit gesticht om de invloed van die burgers op de politiek te vergroten, is het Alexander en Rob en hun voorgangers niet eens gelukt het ideaal van de gekozen burgemeester te verwezenlijken. Het enige wat ze op dit vlak daadwerkelijk bereikt hadden, het raadgevend referendum, hebben ze afgelopen zomer eigenhandig weer de nek omgedraaid - executrice:  minister Kajsa Ollongren (66 - ik laat de D tegenwoordig weg, for obvious reasons).

Conclusie: de partij die aanvankelijk de keuzevrijheid en zeggenschap van de Nederlanders zo hoog haar vaandel voerde (‘kroonjuwelen’ weet u nog?), heeft nu besloten dat er over één kwestie in elk geval nooit meer hoeft te worden nagedacht, laat staan gesproken of  - God verhoede - gestemd. Wat er ook gebeurt in de wereld, met het EU-lidmaatschap stevig verankerd in de constitutie hoeft niemand meer een Nexit te vrezen. Juncker mocht willen dat andere lidstaten hetzelfde deden. Dat zou een hele opluchting voor hem zijn: einde discussie, afgelopen met het gezwalk en gestrompel, voortaan ‘recht zo die gaat’ op de progressieve golfstroom van de ever closer union.

What’s next? Toevallig besloot het gerechtshof Den Haag onlangs dat de Nederlandse overheid wat betreft het broeikasgassenbeleid niet langer het laatste woord heeft, waarmee het natuurlijk tevens de invloed van het Nederlandse parlement en de Nederlandse kiezer beperkt. Dus met die energietransitie zit het ook wel goed: die wordt ons integraal door de strot geduwd - kome wat komt, rechtsom, linksom, door het midden dan wel achterlangs … Nou en dan was er nog de immigratie- en integratiepolitiek, waarbij we decennialang konden kiezen tussen aardbeiensmaak met vanille en vanillesmaak met aardbeien.

Nederlandse burger, let op u saeck!