BRAAF, BRAVER ...

Iedereen weet het: je kunt een euro maar één keer uitgeven, een uit gewapend beton opgetrokken financiële wetmatigheid waar ook dollar, pond en yen aan moeten geloven.

Nóg een feit dat harder is dan bevroren boter: Nederland is verantwoordelijk voor een krappe halve procent van de totale aan menselijk handelen toe te schrijven uitstoot van koolstofdioxide.

Laten we nu eens optimistisch zijn en ons voorstellen dat de energietransitie in ons land (kosten: twee à drie miljard euro per jaar) volledig volgens plan verloopt. In dit rooskleurige scenario kijken de Nederlanders in 2050 tevreden terug op de eerste helft van de eeuw en wordt er uitbundig op schouders geklopt (persoonlijk heb ik andere plannen voor dat jaar, maar dat terzijde). Ja, ons land heeft dan immers zijn steentje bijgedragen aan de strijd tegen de opwarming van de aarde (mondiale stand van zaken anno 2018: gemiddeld +1 ^oC sinds de negentiende eeuw; streven van de Verenigde Naties: maximaal +1,5 ^oC in 2050). De Nederlanders hebben het goede voorbeeld gegeven: tot het laatste huishouden en het laatste bedrijf ‘van het gas’, steenkool alleen nog te bewonderen in Naturalis, geen dak zonder zonnepaneel en van Maastricht tot ver benoorden het Marsdiep één onafzienbaar windmolenwoud. We nemen het woord ‘gidsland’ al weer een hele tijd niet meer graag in de mond, maar toch …

En laten we nu weer realistisch zijn: in China, Amerika, India, Rusland en Japan (tegenwoordig samen goed voor ongeveer 60% van de CO₂-uitstoot) heeft men het ook geprobeerd, écht geprobeerd, wellicht zelfs aangemoedigd door de fraaie resultaten van dat dappere poldervolkje aan de Noordzee. Maar het is niet gelukt, althans niet helemaal. En dan zwijgen we nog maar van de andere 188 lidstaten van de VN …  Kort en niet zo goed: de gemiddelde temperatuurstijging valt hoger uit, met - zoals bekend - catastrofale gevolgen.  Hoeveel hoger?  +2 ^oC ? +2,5 ^oC ?  Misschien zelfs +3 ^oC ? Dat laat ik in dit toekomstvisioen even in het midden.

Eén van die catastrofale gevolgen is een stijging van de zeespiegel met een meter of meer, wat hoogstwaarschijnlijk zal leiden tot tsunami-achtige verschijnselen, vergeleken waarbij onze historische ‘Strijd tegen het Water’ niet meer zal blijken te zijn geweest dan een onschuldig stoeipartijtje, een soort speelse warming-up voor de definitieve afrekening van de Natuurgoden met die eigenwijze klompendragende kaaskoppen achter hun pathetische dijkjes – en meteen ook maar met Vlamingen, Denen en een kloeke portie Duitsers en Engelsen (zie kaart).     

En zo kan het gebeuren dat er in 2080 in Davos, hoogst gelegen stad van Europa, waar de Nederlandse regering na de nodige omzwervingen ten langen leste is neergestreken, met veel moeite een Voorlopige Volksvergadering wordt georganiseerd, die de circa zes miljoen Nederlandse overlevenden moet vertegenwoordigen. Eerste actie van deze vergadering: het samenstellen - met nog meer moeite - van een ‘parlementaire enquêtecommissie O.B.V.V.D.D.’ (Opsporing en Bestraffing Verantwoordelijken Verwaarlozing Deltadijken). Titel van hun eindrapport (voorjaar 2091): “Men kan een euro maar één keer uitgeven”.

P.S. "Denkend aan Holland zie ik groene fantasten in peilloze diepten tot visvoer vergaan"

H.A., 14 okt. 2018